و ما
بخشی از نقاشی کودک سه ساله ای شدیم
که با پرگار خورشید می کشد.
دید نداریم
نفس نمی کشیم که حرف نمی زنیم که هنوز
چشم و دهن در کلاس نقاشی درس نمی دهند.
درست مثل ترسیم یک جنایت:
"بدن با خط گچی"
تمام سهم نسل ما کودکیمان بود
خلاصه به کاغذ و تصورات پونز شده به دیوار
تمام جرم نسل ما جوانیمان بود
خلاصه به تصوراتْ لکه به لاک غلط گیر
و تمام حکم نسل ما پیریمان است
خلاصه به کاغذ های مچاله و له.
پونز های خالی روی دیوار و نسل جدید...
بدون سهم...
نقطه های شماره دار را معکوس می رود.
بخشی از نقاشی کودک سه ساله ای شدیم
که با پرگار خورشید می کشد.
دید نداریم
نفس نمی کشیم که حرف نمی زنیم که هنوز
چشم و دهن در کلاس نقاشی درس نمی دهند.
درست مثل ترسیم یک جنایت:
"بدن با خط گچی"
تمام سهم نسل ما کودکیمان بود
خلاصه به کاغذ و تصورات پونز شده به دیوار
تمام جرم نسل ما جوانیمان بود
خلاصه به تصوراتْ لکه به لاک غلط گیر
و تمام حکم نسل ما پیریمان است
خلاصه به کاغذ های مچاله و له.
پونز های خالی روی دیوار و نسل جدید...
بدون سهم...
نقطه های شماره دار را معکوس می رود.
No comments:
Post a Comment